زندگی

زندگی مثل یک خیابونه...

پر از دست انداز...

پر از سرعت گیر...

پر از چراغ قرمز...

پر از چراغ سبز...

اما گاهی خیابون روبروت صاف صاف هست ولی...

ولی موتور زندگیت یک گیر کوچیک داره انگار...

تلاش می کنی یکم اول...

ولی حرکت نمی کنه...

پیاده میشی از زندگیت...

یک فنجون قهوه می ریزی...

و تکیه میدی به زندگیت و به مسیر روبروت نگاه می کنی...

حس عجیبی هست...

....

حس میکنم زندگی منم دقیقا در این بازه گیر کرده...!

پ ن: یک متنی رو دیدم قشنگ بود گفتم بزارم

به عاشق و معشوق های شهر بگویید
دلبری برای یکدیگر را
بگذارند به وقت تنهاییشان!
خیابان و تاکسی و مترو
جای دست کشیدن روی ابرو
گذاشتن سر روی شانه
و لمس شال و گیسو نیست...!
.
.
شاید یک نفر چشمانش را بست
شاید یک نفر خاطرش پر کشید
شاید یک نفر دلش رفت
شاید یک نفر دلش خواست.....!

#علی_سلطانی